Mity na temat Biblii cz. 1…. czyli Dawid vs Goliat.

Podczas dyskusji na temat wyglądu Isusa, Lotion naprowadził mnie na ciekawy trop. Zacytuje tutaj moją odpowiedź do Lotiona (dzięki Niemu zacząłem rozważać tę sprawę).

---

Lotion napisał:A może jest na odwrót, patrząc np. na historię Dawida (słabej postury) który pokonał Goliata…

Dawid nie był słabej postury, wręcz przeciwnie:

1 Sam 17 napisał:(32) I rzekł Dawid do Saula: Niech w nikim nie upada serce z powodu tamtego; twój sługa pójdzie i będzie walczył z tym Filistyńczykiem.

(33) Saul zaś rzekł do Dawida: Ty nie możesz pójść do tego Filistyńczyka, aby z nim walczyć, gdyż jesteś młodzieńcem, on zaś jest wojownikiem od swojej młodości.

(34) Wtedy Dawid odpowiedział Saulowi: Sługa twój pasał owce ojca swego i bywało tak, że przyszedł lew lub niedźwiedź i porwał jagnię z trzody;

(35) Wtedy ja biegłem za nim, pokonywałem go i wyrywałem je z paszczy jego; a jeśli rzucił się na mnie, to go chwytałem za grzywę, tłukłem i zabijałem go;

(36) Otóż lwa i niedźwiedzia kładł trupem sługa twój i ten Filistyńczyk nieobrzezany będzie jak jeden z nich, ponieważ lżył szeregi Boga żywego.

(37) I rzekł jeszcze Dawid: Pan, który mnie wyrwał z mocy lwa czy niedźwiedzia, wyrwie mnie też z ręki tego Filistyńczyka. Rzekł więc Saul do Dawida: Idź, a Pan będzie z tobą.

(38) Przyodział tedy Saul Dawida w swój rynsztunek, włożył mu na głowę hełm spiżowy i ubrał go w pancerz łuskowy,

(39) Przypasał też Dawidowi swój miecz na jego odzienie, i on próbował chodzić, chociaż nie był do tego przywykły. I rzekł Dawid do Saula: Nie mogę w tym chodzić, gdyż nie jestem przywykły. I Dawid zdjął je z siebie.

Dawid zabijał lwy i niedzwiedzie aby bronic swoich owiec.

Dodatkowo Dawid nosił zbroję króla Saula. A sam Saul:

1 Sam 9 napisał:(2) Miał on syna imieniem Saul, młodziana urodziwego. Nie było w całym Izraelu piękniejszego od niego, a o głowę przewyższał cały lud.

Czyli jak Izraelici mieli średnią wzrostu 1 cm to Saul miał 2 metry i był postawnym wojownikiem. Skoro zatem Dawid przymierzał swoją zbroję to oznacza, ze był takiej samej postury i wzrostu co Saul.

Zresztą Saul zabijał wielu Filistynów i był wprawnym wojownikiem i Dawid podobnie był doskonałym wojownikiem.
Obydwaj byli silni fizycznie, zdolni do noszenia zbroi.

Owszem przy Goliacie Dawid czy Saul wyglądali jak zawodnik wagi półcieżkiej w boksie przy Furym Tysonie. Czyli słabej postury. Ale Dawid nie był słaby fizycznie, ale był postawnym i przystojny podobnie jak Saul.

Znowu bracie proponowałbym bardziej skupić się na twardym materiale dowodowym a nie naszych wyobrażeniach danych osób.

Pozdrawiam w Bogu Izraela 🙂

http://zbawienie.forumotion.com/t230p150-zwiedzenie-czasy-ostateczne

Tutaj z kolei ten film opowiada słusznie na temat mitu słabego Dawida, czy Dawida jako chłopca.

Zobaczmy jedno, niestety z jakiś dziwnych powodów, wielu ludzi mylnie ocenia, że Dawid był po prostu jak nie chłopcem to młodzieńcem słabej postury. Otóż w Biblii jednak pisze coś innego. Dawid był dwumetrowym doskonale umięśnionym i sprawnym wojownikiem który zabijał jako pasterz lwy i niedźwiedzie (tutaj nie sadzę, aby Dawid to czynił gołymi rękoma, nie zapominajmy, że masoreci skutecznie fałszowali Biblie, jednak i tak zabicie lwa czy niedźwiedzia np włócznią czy mieczem wymagało siły i umiejętności walki). Zobaczmy Dawid był tak samo wysoki i podobnej postury co Saul (a Saul był wyższy od przeciętnego Izraelity o głowę i był doskonałym wojownikiem o imponującej posturze). Saul przecież zaproponował Dawidowi przed pojedynkiem aby ten wziął jego zbroję, czyli Saul nie mógł tego zaproponować osobie o słabej posturze.

A teraz zobaczmy jakiej postury był Goliat:

---

Goliat (heb. גָּלְיָת ) – postać biblijna, olbrzymi wojownik filistyński pochodzący z Gat, żyjący w XI wieku p.n.e. Jego wzrost miał wynosić sześć łokci i jedną piędź, czyli ok. 3 metrów. Zginął z rąk Dawida, który pokonał go wyrzuconym z procy kamieniem^[1].

Goliat wymieniony jest również w Koranie pod imieniem جالوت Ǧālūt.

Bratem Goliata był Lachmi z Gat, który zginął z rąk Elchanana, syna Jaira, w czasie wojny izraelsko-filistyńskiej za rządów Dawida.

Znalezisko archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

4 sierpnia 2005 roku w Tell es-Safi w okolicach Doliny Terebintu (Dolina Elah) zespół archeologów z Uniwersytetu Bar-Ilana w Ramat Ganie odkrył pierwszy pozabiblijny przekaz imienia Goliat, umieszczony na fragmencie skorupy z X w. p.n.e.^[2]

Uzbrojenie Goliata[edytuj | edytuj kod]

Opis zbroi Goliata przedstawia zapewne najbogatsze ówczesne uzbrojenie.

Według opisu biblijnego Goliat miał na sobie:

• hełm z brązu

• zbroja łuskowa z brązu ważąca 5000 sykli (57 kg)

• nagolenniki z brązu

• zakrzywiony nóż z brązu

• włócznia „jak wał tkacki” z żelaznym grotem o masie 600 sykli (6,8 kg).

Dodatkowo, szedł przed nim giermek niosący tarczę.

Miecz Goliata przechowywano w przybytku w Nob^[3].

---

Czyli Goliat mierzył trzy metry. Ile mierzył przeciętny Izraelita??? Ciężko powiedzieć, ale mógł być to lud rosły, a zatem dajmy im 190 cm przeciętnie czyli Dawid i Saul mieli 210 cm. Goliat miał zatem od metra do 90 cm przewagi wzrostu. Jednak ponownie Dawid czy Saul nie byli skazani na porażkę w tej walce, ponieważ Goliat w swojej zbroi i będąc większy miał gorszą koordynacje ruchową.

Napisze tutaj tak, w tej walce paradoksalnie Saul mógł pokonać Goliata podobnie jak Dawid bez problemu i co ciekawe, Saul miał na to większe szanse. W przeciwieństwie do Dawida Saul był doświadczonym wojownikiem, lepiej uzbrojonym i wyszkolonym w walce bronią. Jednak paradoksalnie to Dawid wygrał zaś, Saul bał się walczyć z Goliatem dlaczego???

Ponieważ Saul przestał wierzyć w Boga Izraela, zaś Dawid wierzył w niego całym sercem. Dawid zabił Goliata kamieniem z procy jednym strzałem (jest to fizycznie możliwe) ponieważ wierzył w Boga i wypełniał jego wszystkie polecenia. Saul zaś deklarował jedynie wiarę w Boga, ale nie wierzył w Boga ponieważ nie wypełniał wszystkich poleceń Boga. Przez brak wykonywania poleceń Boga, Saul przestał wierzyć w Boga. Dlatego Saula ogarnął strach i nie chciał stanąć do walki z Goliatem.  Dlatego tak apostoł Jakub pisze:

(14) Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? (15) Jeśli brat albo siostra nie mają się w Co przyodziać i brakuje im powszedniego chleba, (16) A ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, a nie dalibyście im tego, czego ciało potrzebuje, cóż to pomoże? (17) Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (18) Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z uczynków moich. (19) Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą. (20) Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? (21) Czyż Abraham, praojciec nasz nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego? (22) Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. (23) I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. (24) Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. (25) W podobny sposób i Rahab, nierządnica, czyż nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła ich inną drogą? (26) Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa. List Jakuba 2

Wiara bez uczynków jest martwa. Jakub polemizował tutaj z Pawłem z Tarsu. Zaś Paweł miał imię Saul. A wcześniej król Saul pomimo, ze deklarował wiarę w Boga to nie wypełniał uczynków, przez co gdy przyszedł Goliat to ogarnął go strach i jego wiara w Boga okazała się martwa. Tymczasem wiara Dawida była mocna ponieważ opierała się na uczynkach czyli wypełnianiu poleceń Boga. Dlatego Dawid pokonał Goliata.

Dlaczego zatem w nas buduje się obraz tej historii Dawida i Goliata, w której Dawid jest słabym młodzieńcem??? Aby zaciemnić prawdziwe przesłanie tej historii z Saulem, Dawidem i Goliatem.

Przesłanie tej historii jest takie:

Zarówno Saul jak i Dawid mieli fizyczne możliwości aby pokonać Goliata, co prawda Goliat był większy i silniejszy ale był wolniejszy i jego koordynacja ruchowa była gorsza, był mniej zwinny. Jednak Saulowi zabrakło w przeciwieństwo do Dawida wiary w Boga Izraela. Dlaczego??? Ponieważ Saul nie wypełniał poleceń Boga tak jak to czynił Dawid. 

Zobaczmy ta historia z Saulem, Dawidem i Goliatem to jest po prostu dowód na prawdziwość słów apostoła Jakuba, że wiara bez uczynków jest martwa. Zobaczmy to Pawłowe chrześcijaństwo, rozpowszechniło bajkę, że Goliata pokonał słaby i niski Dawid, dzięki cudowi Boga, ponieważ z tak słabych rąk cudem kamień z procy mógł go zabić. Tymczasem prawda jest taka, że Dawid mający dwa metry zabijający lwy i niedźwiedzie, miał dość siły aby z procy (która była morderczą bronią) wystrzelić pocisk który by utknął w czole Goliata (gdyż czoło to miejsce kruche, a zatem kamień mógł się wbić w nie). To nie był żaden cud. Gdyby Saul miał wiarę w Boga, to zapewne by zabił Goliata np trafiają włócznią w jego szyję, wcześniej wykonując jakiś unik. Przecież dla dwumetrowego wojownika to nie byłby problem aby sięgnąć włócznią czy nawet mieczem szyi trzymetrowego wroga. Jednak ponownie ta bajeczka (która przeczy Biblii) o słabym i niskim oraz mizernym Dawidzie, usprawiedliwia także Saula, gdyż czyni się z Goliata bestie której nikt nie mógł pokonać. Tymczasem czy Goliat był takie straszny jako olbrzym???

(11) Gdyż ów Og, król Baszanu, był ostatnim z rodu olbrzymów; wszak jego grobowiec, grobowiec żelazny znajduje się w Rabbat synów Ammonowych, a ma dziewięć łokci długości, cztery łokcie szerokości według zwykłego łokcia męskiego. Powt. Prawa 3

Czyli Og miał 5 metrów (czyli był o dwa metry wyższy od Goliata) i szeroki w barach był na dwa metry. I Og był ostatnim z rody tak dużych olbrzymów. Zresztą inni żołnierze czy rycerze (bohaterowie) Dawida zabili innych trzymetrowych olbrzymów:

(4) Następnie wybuchła wojna w Gezer z Filistyńczykami. Wtedy to Sibbekaj z Chuszat zabił Sippaja z rodu olbrzymów, i ci zostali pokonani. (5) Wybuchła też jeszcze wojna z Filistyńczykami i wtedy Elchanan, syn Jaira, zabił Lachmiego, brata Goliata z Gat, którego drzewce włóczni było jak wał tkacki. (6) I ponownie jeszcze wybuchła wojna w Gat; był tam człowiek ogromnego wzrostu, który mając po sześć palców u rąk i nóg, miał ich razem dwadzieścia cztery; również on wywodził się z olbrzymów. (7) Lżył on Izraela, toteż zabił go Jonatan, syn Szimei, brata Dawida. (8) Wywodzili się oni z rodu olbrzymów z Gat, lecz padli z ręki Dawida i z ręki jego sług. 1 Ks. Kronik 20

(15) Gdy pewnego razu znowu wybuchła wojna między Filistyńczykami a Izraelem i Dawid wyruszył wespół ze swoimi wojownikami, aby stoczyć walkę z Filistyńczykami, a Dawid był zmęczony, (16) Postanowił wtedy Iszbi z Not, potomek rodu olbrzymów, którego włócznia ważyła trzysta sykli kruszcu, a który miał przypasany nowy miecz, zabić Dawida. (17) Lecz Abiszaj, syn Serui, przyszedł mu z pomocą, ugodził Filistyńczyka i zabił go. Wtedy wojownicy Dawida zaprzysięgli go tymi słowy: Nie możesz już wyruszać z nami na wojnę, abyś nie zgasił pochodni Izraela. (18) Zdarzyło się potem, że ponownie doszło do walki z Filistyńczykami w Gob, i wtedy Sybbekai Chuszatyta zabił Safa, który także wywodził się z rodu olbrzymów. (19) Gdy następnie znowu wybuchła w Gob walka z Filistyńczykami, Elchanan, syn Jaira z Betlejemu, położył trupem Goliata Gittejczyka, którego drzewce włóczni miały rozmiary wału tkackiego. (20) Potem była jeszcze jedna walka w Gat. Był tam pewien mąż ogromnego wzrostu, mający po sześć palców u rąk i nóg, czyli razem dwadzieścia cztery, który także wywodził się z rodu olbrzymów. Gdy złorzeczył on Izraelowi, położył go trupem Jonatan, syn Szymei, brata Dawida. (21) Wymienieni czterej wywodzili się z rodu olbrzymów w Gat, a polegli z ręki Dawida i z ręki jego wojowników. 2 Sam 21

Zresztą sami Izraelici jak zobaczyli jak wielcy są mieszkańcy Ziemi Obiecanej stracili wiarę w Boga:

(31) Lecz mężowie, którzy poszli z nim, mówili: Nie możemy wyruszyć na ten lud, gdyż jest on od nas silniejszy. (32) I rozpuszczali między synami izraelskimi złą wieść o ziemi, którą zbadali, mówiąc: Ziemia, przez którą przeszliśmy, aby ją zbadać, to ziemia, która pożera swoich mieszkańców, a wszystek lud, który w niej widzieliśmy, to mężowie rośli. (33) Widzieliśmy też tam olbrzymów, synów Anaka, z rodu olbrzymów, i wydawaliśmy się sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich oczach. 1 Ks. Liczb 13

Czyli tutaj widać, że historie o olbrzymach są symbolem, że ktoś ma wiarę lub nie wiarę w Boga poprzez uczynki. Człowiek mający wiarę w Boga będzie walczył nawet z olbrzymem i go pokona.

Saul zatem jest przykładem niewiar w Boga, ponieważ nie wypełniał on poleceń Boga czyli uczynków. Dawid zaś jest symbolem wiara w Boga gdyż wypełniał polecenia Boga czyli uczynki. 

Zobaczmy Izraelici zabijali nawet większe olbrzymy od Goliata, jeśli tylko wierzyli w Boga. Tak naprawdę historia Dawida, Saula i Golita tutaj nam pokazuje raczej niewiarę w Boga. Goliat nie był tak wielki jak nam się wydaje przy królu Og był mikrusem:

---

Og – amorycki władca Baszanu wymieniony w Biblii.

Og był królem Baszanu (dzisiejsza arabska nazwa Hauran). Kraj ten obejmował płaskowyż obejmujący północną część Zajordania na wschód od jeziora Genezaret. Ziemie te słynęły ze znakomitych pastwisk.

Według relacji biblijnej księgi Liczb Og na czele swego wojska zaatakował Mojżesza, rozgramiającego właśnie armię Sychona, który odmówił pozwolenia na przejście Izraelitów przez swoje ziemie. Nie zdążył jednak nadejść z odsieczą i na równi z Sychonem poniósł klęskę w bitwie pod Edrei. Izraelici zdobyli jego miasta i wymordowali bogatych mieszkańców. Og zginął w walce. Odnaleziono jego łoże, które świadczyło o potężnych rozmiarach swego właściciela (4 łokcie szerokości i 9 łokci długości)^[1].

---

(33) Potem zawrócili i poszli drogą ku Baszanowi. Naprzeciw nich wyszedł Og, król Baszanu, z całym swoim ludem, aby stoczyć bitwę pod Edrei. (34) I rzekł Pan do Mojżesza: Nie bój się go, gdyż wydam go w twoje ręce wraz z całym jego ludem oraz jego ziemią. Uczynisz z nim tak, jak uczyniłeś z Sychonem, królem amorejskim, który mieszkał w Cheszbonie. (35) I pobili go oraz jego synów i cały jego lud, tak iż nie pozostała po nim nawet resztka, i zawładnęli jego ziemią. Ks. Liczb 21

(2) I rzekł Pan do mnie: Nie bój się go, gdyż wydałem go w twoją rękę wraz z całym jego ludem i jego ziemią. Postąpisz z nim tak, jak postąpiłeś z Sychonem, królem amorejskim, mieszkającym w Cheszbonie.(3) Pan, nasz Bóg, wydał w nasze ręce również Oga, króla Baszanu, i cały jego lud. Pobiliśmy go tak, że nikt z nich nie ocalał. (4) Zdobyliśmy w owym czasie wszystkie jego miasta. Nie było żadnego grodu, którego byśmy im nie wzięli. Sześćdziesiąt miast, cały obwód Argob, królestwo Oga w Baszanie, Powt. Prawa 3

Zobaczmy w bitwie Izraelici lub jeden z Izraelskich wojowników zabił 5 metrowego Oga!!!! Czy naprawdę trzy metrowy Goliat był wielkim problemem za doskonale uzbrojonego wyszkolonego, silnego i dwumetrowego Saula??? Przecież król Og to był dopiero problem dla Izraelitów!!! Jednak w bitwie pod Erdei Izraelici mieli wiarę w Boga!!!

A zatem dowody pokazują jasno, że pojedynek Dawida i Goliata i zachowanie Saula to symbol wiary i niewiary w Boga!!!

 

Ps. 1. Lukqasz napisał ciekawy komentarz. Rzeczywiście oto jak rekomendowali Saulowi, który był dręczony przez demona, młodzieńca który miał dla niego grać. Oto jak opisywali Dawida:

(13) Wtedy wziął Samuel róg z olejem i namaścił go w gronie jego braci; i od tego dnia Duch Pański spoczął na Dawidzie i pozostał na nim nadal, Samuel zaś powstał i poszedł do Ramy. (14) A gdy od Saula odstąpił Duch Pański, zaczął go trapić duch zły, też od Pana. (15) Rzekli tedy słudzy Saula do niego: Oto duch zły od Boga trapi cię; (16) Niechaj rozkaże nasz pan sługom swoim, którzy są przy tobie, a poszukają męża umiejącego grać na harfie, aby ci zagrał, gdy przypadnie na cię duch zły od Boga i ulży ci. (17) Rzekł więc Saul do swoich sług: Rozejrzyjcie się dla mnie za mężem grającym i przyprowadźcie go do mnie. (18) Wtedy odezwał się jeden z młodzieńców i rzekł: Oto widziałem syna Isajego, Betlejemity, znającego się na grze; jest to dzielny rycerz i mąż waleczny, wymowny i urodziwy, a Pan jest z nim. (19) Wysłał tedy Saul posłańców do Isajego z rozkazem: Przyślij do mnie Dawida, swego syna, który jest przy trzodzie. (20) I wziął Isaj osła objuczonego chlebami, łagiew wina i jednego koziołka, i posłał przez swego syna Dawida Saulowi. (21) W ten sposób dostał się Dawid do Saula na służbę u jego boku, a ten polubił go bardzo i Dawid został jego giermkiem. (22) I posłał Saul do Isajego i kazał mu powiedzieć: Niech pozostanie Dawid u mego boku, znalazł bowiem łaskę w moich oczach. (23) A gdy duch zły od Boga opadał Saula, Dawid brał harfę i grał na niej, i przychodziła na Saula ulga, i było mu lepiej, a duch zły odstępował od niego. 1 Sam 16

Zobaczmy… rzeczywiście w czasach kiedy Dawid był młodzieńcem już był on doświadczonym wojownikiem. Oto reszta komentarzu luqasza:

z książki „Królestwo Saula, Dawida i Salomona” – alfreda j. palli z której zacytuje dwa fragmenty: (VIII. panowanie dawida)

„Ludzie w otoczeniu Saula widzieli, że jego problem jest natury

duchowej i psychicznej. Medycy zalecili uspokajającą i uduchowioną

muzykę, która oddali depresyjne stany od króla[2577]. Jeden

z dworzan polecił Dawida, który mimo młodego wieku był już znany

jako zdolny muzyk i psalmista. Zarekomendował go słowami: „Jest to

dzielny wojownik, wyćwiczony w walce, wyrażający się mądrze,

mężczyzna piękny, a Pan jest z nim”[2578].

Teolog Steven McKenzie w swej karykaturalnej biografii Dawida

wziął słowa: „dzielny wojownik, wyćwiczony w walce” za dowód, że

nie był on zwykłym pasterzem, lecz wojownikiem ze „znaczącym

doświadczonym i bogactwem sukcesów na polu bitwy”, co według

niego stoi „w sprzeczności z historiami, które przedstawiają Dawida

jako pasterza bez wojskowego szkolenia czy doświadczenia”[2579].

Powyższy wniosek wynika z nieuważnej lektury hebrajskiego tekstu,

który mówi, że Dawid był: „silnym i zdolnym wojownikiem” (hebr.

gibbor chajil isz milchama). Słowa te mogły odnosić się do Dawida

jako młodego pasterza, gdyż był on silny, zdolny i waleczny, skoro

potrafił się uporać z lwem i niedźwiedziem nękającym jego

stado[2580]. Po drugie, był wyćwiczony, gdyż po mistrzowsku władał

procą, która wówczas była bronią używaną przez wojsko. Po trzecie,

jego ojciec i bracia byli wojownikami, na czym z pewnością skorzystały

umiejętności militarne młodego Dawida[2581].

McKenzie spekuluje także, że Dawid był niskiego wzrostu[2582], co

jest sprzeczne ze źródłami. Dworzanin przedstawił Dawida jako

„mężczyznę pięknego”, a dosłownie „męża przystojnego” (hebr. isz

toar), co nie koresponduje z niskim wzrostem[2583]. Dawid musiał być

wysoki, skoro król ubrał go w swoją zbroję przed pojedynkiem

z Goliatem, a przecież Saul „wzrostem przewyższał cały lud

• głowę”[2584]. Dawid nie zdjął tej zbroi, bo była na niego za duża,

lecz dlatego, że był nieprzyzwyczajony do noszenia zbroi i nie

pasowała do wybranej przez niego strategii walki z Goliatem[2585].

W oparciu o świadectwo dworzanina, że Dawid to „dzielny wojownik,

wyćwiczony w walce”, McKenzie stwierdził, że Dawid nie był

pasterzem, lecz arystokratą, któremu władza należała się ze względu

na urodzenie[2586]. Zinterpretował on alegorycznie teksty[2587],

które świadczą, że Dawid był literalnie pasterzem. Na przykład, Jesse

na pytanie Samuela odpowiedział: „Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz

on pasie owce”; Saul wysłał gońca z rozkazem: „Przyślij mi twego

syna, Dawida, który jest przy owcach”; „Dawid często odchodził od

Saula, aby pasać owce swojego ojca w Betlejem”; Eliab, starszy brat

Dawida zapytał go ironicznie: „Komu zostawiłeś ową małą trzodę na

pustyni?”; Dawid powiedział Saulowi: „Kiedy sługa twój pasał owce u

swojego ojca”. O tym samym świadczą Boże słowa: „Zabrałem cię

z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad

Izraelem”[2588].

McKenzie podkreślił, że jego metodologia badania biblijnego tekstu

opiera się na zasadach sceptycyzmu i analogii[2589]. Nieraz oznacza

to u niego tylko tyle, że punktem odniesienia dla interpretacji źródła

jest analogia ze współczesnością, co prowadzi do anachronizmów. Na

przykład, wypas zwierząt uważa on za dowód niskiego statusu

społecznego, bo tak jest dzisiaj. Natomiast w starożytności tak nie

było. Rodzinne stada wypasała Cippora, córka madianickiego

władcy[2590], a także siostra Zimrilima, króla Mari[2591]. Moabicki

król Mesza zajmował się hodowlą stad[2592]. W Iliadzie czytamy, że

Nestor spotkawszy nocą króla Agamemnona zapytał czy wybrał się

w poszukiwaniu swoich mułów[2593], co nie uwłaczało królewskiej

godności. Nie ma więc powodu, aby kwestionować to, że Dawid był

pasterzem, zanim stanął do walki z Goliatem. ”

„Proca Dawida nie przypominała współczesnych zabawek chłopców.

W starożytności proca była zabójczą bronią używaną przez regularne

oddziały wojska. Pokazują to malowidła z grobowca w Beni Hassan

i reliefy z pałacu króla Sancheryba w Niniwie, na których widać

procarzy w jednym szeregu z łucznikami, gdyż zasięg ich broni był

podobny.

Taka proca składała się z długiego rzemienia, do którego na środku

było przymocowane skórzane siodełko na kamień. Procarz kręcił tym

rzemieniem wkoło głowy, po czym wypuszczał jeden z końców.

Z siodełka wylatywał kamienny pocisk o średnicy piłki golfowej lub

tenisowej, który osiągał prędkość 160-240 km na godzinę[2655].

Człowiek trafiony nim w głowę musiał upaść, najczęściej martwy.

Goliat miał na głowie hełm z brązu[2656], ale nie wiemy jakiego

typu. Hełm filistyński składał się z metalowej obręczy i pióropusza,

natomiast asyryjski był stożkowaty. W obu przypadkach nos nie był

chroniony, ani czoło między oczami nad nim. W to miejsce wycelował

Dawid. Trafienie z kilkunastu czy kilkudziesięciu metrów było rzeczą

pewną w przypadku wyćwiczonego procarza[2657]. Dawid zaś

pochodził z okolicy słynącej z procarzy, którzy władali bronią z takim

mistrzostwem, że z tej odległości potrafili przeciąć kamieniem

włos[2658].”

Czyli zobaczmy, mit Dawida jako małego i wątłego młodzieńca wymyślili ludzie, Biblia podaje nam obraz Dawida całkowicie inny, jako dorodnego, młodego świetnego wojownika.